قُلْ أَرَءَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِىَ اللَّهُ وَمَن مَّعِىَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ??
قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ ءَامَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِى ضَلاَلٍ مُّبِینٍ ??
قُلْ أَرَءَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَآؤُکُمْ غَوْراً فَمَن یَأْتِیکُم بِمَآءٍ مَّعِینٍ ??
* سه آیه آخر سوره مُلک *
(اى پیامبر!) بگو: اگر خداوند من و کسانى را که با من هستند نابود کند، یا بر ما رحم نماید، پس چه کسى کافران را از عذاب دردناک پناه مىدهد؟
بگو: او خداى رحمان است، ما به او ایمان آورده‌ایم و بر او توکل نموده‌ایم، پس خواهید دانست، کیست آن که در گمراهى آشکار است.
بگو: به من خبر دهید اگر آب (چشمهها و چاههاى) شما در زمین فرو رود، کیست آن که آب روان و گوارا براى شما بیاورد.
شاید آرزوهای کنونی کشورهای کفر و مستکبر و دنباله روهای آنها که با صهیونیسم در هم تنیده شده‌اند با آرزوهای کفار مکه که در این آیات به آنها اشاره شده است یکسان باشد.
آنها آرزوی مرگ پیامبر (ص) و همراهان مسلمان او را داشتند. جوابی که این آیه به آنها می‌دهد خیلی جالب است. البته قبل از آن شما به شروع این آیات باید توجه بنمائید که همه با بگو ای پیامبر شروع شده است و همچنین در چند آیات قبل از این نیز این کلمه تکرار گردیده است و خواهش حقیر هم از دوستان توجه زیاد به آنها می‌باشد.
اما بحث اصلی؛
بر فرض که آنها نابود شوند. مسئله این است که شما را چه کسی از عذاب دردناک خداوند نجات می‌دهد؟!
بنظر بنده آمد که حالا بر فرض(محال) همان که در قرآن اشاره دارد رهبری و ملت ایران از بین بروند شما مستکبرین راه نجات نخواهید داشت این را خودتان ساخته‌اید و خودکرده را هم تدبیر نیست!
آنروز که آتش را در جهان افروختید و به خیال خودتان چهار گوشه آنرا در تسلط خود دیدید و غرور و تکبر شما را کور و کر کرد باز خوب اشاره‌ای به این تکبر و غرور وجود دارد نشانه آن هم تکیه به نیروها و قوای نظامی است و خیال کردند که دنیا در ید قدرت آنهاست هرچه که بخواهند می‌توانند انجام دهند هرجا دلشان بخواهد فتنه کنند و هرجا که اراده کنند می‌توانند آرام کنند و هر که با آنها نبود را نابود نمایند.
اینها تفکرات آنها در وقتی بود که برای دنیا همه نوع نسخه‌ای پیچیدند و همه چیز را در توان و سیطره خود می‌پنداشتند. اینها همه از قوانینی که ساخته‌اند پیداست.
ولی در عمل چنین نشد و هر روز که می‌گذرد این فتنه خودشان بر خودشان آشکار می‌شود و چنان دیوانگان آنچه را که خود بوجود آورده‌اند را زیر پا می‌نهند و شاید هم ناچار هستند؛ بر دیگران هم فحاشی می‌کنند و لعن..... اما این عذاب دنیوی اعمال خودشان است تا در آخرت چه باشد.
خودشان سازمان ملل درست می‌کنند.
خودشان شورای امنیت می‌سازند و توش? حق وتو می‌تراشند برای خودشان.
خودشان آژانس انرژی اتمی بر جهان تحمیل می‌کنند و توش شورای حکام و بالا نشینی برای خودشان? قائل می‌شوند و برای خودشان نمره می‌دهند و.... بعد هم سروصدا و غُر بر سر دیگران می‌دهند.
اسرائیل که هیچ‌یک ار قواعد و قوانین بین‌المللی را به پشتیبانی و چراغ سبز شیطان بزرگ گردن نمی‌نهد و آمریکا را همیشه با حق وتوش پشت سر خود می‌بیند حالا برای صلح جهان یقه چاک می‌هد؛ کشوری که بیش از دویست کلاهک هسته‌ای را انبار کرده و هر روز با لودر خانه‌های مردم را بر سر زن و بچه‌ها خراب می‌کند و منطقه را در بدترین حالت در آورده و.....(واقعاْ که باید به این دنیا خندید و شاید هم گریه کرد)
آنها که مرگ را برای ما طلب می‌کردند امروز در گرداب عذاب ایجاد کرده خود تاب و توان از دست داده‌اند. سوال این است که مگر شماها تا کی می‌خواهید جهان را در وحشت از خودتان نگهدارید.
اما نوبت خودشان ظاهراْ رسیده است.
حاکمان جور آب خوش از گلویشان پائین نرفته و نخواهد رفت.
گروههای مبارز فلسطین هیچ کدام از مهره چینی‌های اسرائیل را پیروی نمی‌کنند. غرب در همراهی با این جرثومه فساد و آن آمریکای فتنه‌گر و مغرور دچار شک و تردید شده است و افکار عمومی جهان که بیدار شده و می‌شوند و قوانین ناقص و در تناقض با هم ساخته و پرداخته مستکبران را بر نمی‌تابند. و این از تظاهرات‌های ضد آمریکایی و مجامع چون صندوق پول و.... پیداست.
مقاومت ملت ایران و پافشار بر حق مسلم خود طشت رسوایی حقوق بشر آمریکایی را از بام بر زمین زده است.
آیه فوق اشاره به رهبری دارد و امروز اگر دقت شود مشخص است که رهبر باید چنین باشد سخن را قاطع بزند و تردید و دودلی حرفی نزند.
و در ادامه آیه به نکته پیروز بخش دیگر که همان ایمان و توکل است اشاره می‌کند و نه چنگ اندازی به این و آن و نباید از هیمنه و جار و جنجال وقتی حق داری ترسید خیلی از کسانی بودند که بارها بدون هیچ توجه به این اشاره صریح قرآن می‌گفتند که درست است که حق با ماست ولی ما باید کوتاه بیاییم چون توان مقابله نداریم و.... ولی امروز خیلی از این افراد ناچاراْ که اشاره کنند که راه را درست رفته‌ایم.
(پافشاری بر حق و داشتن توکل به خدا برای تو کافی است) این نکته‌ایست که ملت ایران تا کنون از ابتدای راه به آن توجه داشته است.
قطعنامه شورای امنیت چیزی نیست جز یک مترسک برای ترساندن دیگران ورنه کسی نیست که نداند شورای امنیتی که آمریکا تمام قطعنامه‌های ضد اسرائیلی آنرا وتو کرده و یا همان چندتایی هم که دست و پا شکسته صادر شده هیچگاه اسرائیل اجرا نکرده? بدرد همان در کوزه می‌خورد.
حالا هم قضیه آژانس انرژی اتمی و کارکرد آن هم برای اسرائیل و آمریکا عذاب شده است و این همان قهر الهی است که راهی برای مانع شدن در آن هم وجود ندارد. اشاره آیه مبارکه.
پس ملت ایران با توکل به رحمت الهی قدم در راهی گذاشته است که حق است ما باید امور خود را درست سازیم و سپس بتازیم ? حال که راه‌مان روشن است پس آنهایی که برایمان وحشت می‌ساختند را بخودشان واگذاریم و تحلیلهای آنها را بخودشان و در ساختن و پیشرفت خود لحظه‌ای هم تردید و توقف و یا آهستگی نباید به آن راه داد.
دشمن یک چراغ راهنما برای ماست وقتی زیاد جز و وز می‌کند نشانه می‌دهد که ما درست داریم حرکت می‌کنیم.
در این آیات یک نکته دیگر هم که اشاره رفت قاطعیت و استواری رهبر و سخن اوست« قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ ءَامَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ » بگو خداوند رحمان است و ما به او ایمان آورده‌ایم و به او توکل نموده‌ایم سخن قاطع و روشن بیان شده است و ذره‌ای هم عقب نشینی نمی‌کنیم شما هرکار می‌خواهید بکنید? فرقی نمی‌کند در توکلی که ما کرده‌ایم چه زنده بمانیم چه بمیریم و خداوند پشتیبان ما خواهد بود.
در اینجا اشاره دارد وقتی رهبر با قاطعیت سخن گفت باعث دلگرمی خودی‌ها و دیگر کسانی که همراه او هستند می‌شود و این دلگرمی و قوی‌ترین نیروها را می‌سازد و از این مهمتر اینکه باعث ترس و دلهره دشمن و بیگانه خواهد شد.
ما از این نظر که بعد از امام راحل که در قاطعیت نمونه نداشت رهبری را تجربه می‌کنیم که سلف خلف همان امام است و این نعمتی است که خداوند به آن اشاره نموده و ما باید قدر آنرا بدانیم.
در این صورت هر روز بر بر قدرت و عزت جامعه ایرانی و اسلامی افزوده خواهد شد و ذلت و خاری دشمنان اسلام زیادتر و عمیق‌تر خواهد گشت...... فی‌ضلال مبین.
آنها که برای کلاه‌گذاری هلوکاست دروغین ایجاد کردند بعد هم تحقیق در آنرا جرم واقعاْ خنده‌دار نیست.....
شورای امنیت چون چماق بر سرملتها و حق وتو برای خود واقعاْ مضحک نیست. آژانس انرژی اتمی چون دره‌ای برای جلوگیری از پیشرفت دیگران و شورای حکام برای ارباب‌گری بر آن.. آیا گریه‌دار نیست? چگونه جهانی ساخته‌اند جز وحشت و ترس بر جهان چیزی درست نکرده‌اند و اینها روزی باید جواب دهند که چرا؟
در تمام اکناف جهان ناوهایشان غرش وحشت ایجاد می‌کنند و هزینه‌هایی که بر دنیا تحمیل می‌کنند اینها و هزاران چرای بزرگ دیگر که روزی باید جوابگو باشند.
و روزی خواهد رسید و تقریباْ رسیده است که کابوس?استکبار خواهد شد استیلای بر دنیای ؛ آنها را در عذاب الهی فرو خواهد بر د.
ان‌شاءالله
