آج

یا ضامن آهو

در سالروز شهادت مولایمان حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام، و در حالی که آسمان هم انگار بر مظلومیت آن امام شهید اشک می بارد، سروده‌ای از غلامرضا گرمابدری در این پست می‌نگاریم باشد که توفیق زیازت‌اش بزودی حاصل گردد و در عقبی شفاعتش نصیب.

در غروب نگاه محزونت
چه غریبانه اشک می ریزی
خوب شد که ندید فرزندت
روضه خوان شد نگاه خونبارت
سر سپردی به خاک دلتنگی
گریه گریه مصیبتی اعظم
چه به روز دل تو آوردند
ذکر لب های تشنه ات هر دم
آه با چشم غرق خون دیدی
هم نوا شد دل شکسته تو
بوی باران و بوی دلتنگی
چه شده که شقایق و لاله
آسمان هم به گریه افتاده
ناله ناله فرات می ریزد آرزویی به جز شهادت نیست
و به بالین تو جوادت نیست
بین آن کوچه دست بر پهلو
کوچه، دیوار، لاله، در، پهلو
گوشه حجره قتلگاهت بود
جاری از گوشه نگاهت بود
که عطش شعله می کشید از جان
السلام علیک یا عطشان
کربلا کربلا مصیبت بود
با سری که پر از جراحت بود
می وزد از حوالی چشمت
می چکد از زلالی چشمت
هم نفس با نگاه بارانیت
زمزم اشک های پنهانیت